سه شنبه، ۴ اردیبهشت، ۱۴۰۳ | Tuesday, 23 April , 2024

انواع مشارکت علمی

نسخه قابل پرینت
کد خبر:89
سه شنبه، ۷ اردیبهشت، ۱۳۹۵ | 13:15

انواع مشارکت علمی

  • مشارکت محدود (Partial Collaboration): در این نوع مشارکت علمی، هر فرد مسوول انجام بخش خاصی از فعالیت پژوهشی است.
  • مشارکت کامل (Full Collaboration): در این نوع مشارکت علمی تقسیم کار مشخصی وجود ندارد و همه مراحل پژوهش با همکاری مشارکت کنندگان انجام می شود.
  • مشارکت همتراز (Peer Alliance Collaboration): در این نوع همکاری، دو یا چند نویسنده با موقعیت یکسان همکاری می کنند.
    مشارکت سلسله مراتبی (Junior/Senior Alliance Collaboration): در این نوع همکاری، نویسندگان همکار به لحاظ ارشدیت و جایگاه علمی در موقعیت یکسانی نیستند.
  • مشارکت درون گروهی (Intra-Departmental Collaboration): مشارکت پژوهشگران یک گروه واحد با یکدیگر.
  • مشارکت بین گروهی (Inter-Departmental Collaboration): مشارکت پژوهشگران یک گروه با پژوهشگران گروه های دیگر در سطح سازمان.
  • مشارکت درون سازمانی (Intra-Institutional Collaboration): مشارکت پژوهشگران یک سازمان واحد با یکدیگر (بیشترین نوع همکاری علمی).
  • مشارکت بین سازمانی (Inter-Institutional Collaboration): مشارکت پژوهشگران یک موسسه با پژوهشگران سایر موسسات در سطح کشور.
  • مشارکت داخلی (Domestic Collaboration): مشارکت علمی پژوهشگران یک کشور با یکدیگر (درون موسسه ای یا بین موسسه ای).
  • مشارکت بین المللی (International Collaboration): مشارکت علمی پژوهشگران کشورهای مختلف با یکدیگر (کامل ترین نوع مشارکت علمی).
  • مشارکت رسمی (Formal Collaboration): تالیف مشترک، مشارکت در انجام پروژه های پژوهشی، هدایت پایان نامه ها، فعالیت در گروه های پژوهشی.
  • مشارکت غیررسمی (Informal Collaboration): تعاملات غیررسمی، سمینارها و سخنرانی ها، دریافت نظرات و پیشنهادات از سایر افراد، داوری آثار دیگران، مشاوره دادن به سایر پژوهشگران، کالج نامرئی.

 

معمولا همکاری علمی به صورت غیررسمی آغاز شده و نهایتا ممکن است که به همکاری رسمی نیز ختم شود.

کالج نامرئی (Invisible College)
پیوندها و ارتباطات غیر رسمی میان گروه معدودی از همکاران و پژوهشگران دارای علائق مشترک از طریق، جستجوی اطلاعات گروهی، مشاوره، رد و بدل کردن منابع اطلاعاتی، تبادل نظر در همایش ها و کنفرانس ها، جلسات گروهی، ارتباطات علمی از طریق تلفن و ایمیل، بازدیدهای علمی و …

معمولا قبل از آغاز پژوهش، در حین انجام پژوهش و پس از پایان (قبل از ارائه رسمی نتایج)، ارتباط و تعامل با همکاران و سایر پژوهشگران می تواند تاثیر بسیار زیادی در بالا بردن کیفیت پژوهش داشته باشد.

مطالب مرتبط

نخستین نقشه جامع همکاری‌ ۵۰۰ مرکز تولید علم کشور ارائه می‌شود

تحلیل اولیه مشارکت علمی (Co-authorship) در مقالات داخلی کشور

شبکه هم تالیفی

مزایای مشارکت علمی

نظر دهید

* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند

سرخط خبرها