وی خاطرنشان کرد: لارو ماهیان از لحاظ تکاملی، دو گروه می باشند، لارو های تکامل یافته (آزاد ماهیان، قزل آلا، ماهیان خاویاری) و لارو های تکامل نیافته که لارو اکثر ماهیان دریایی در گروه اخیر قرار می گیرند.
وی در ادامه مقایسه ای بین لارو ماهیان دریایی را وابستگی آنها به غذای زنده در هفته های آغازین بعد از تفریخ بیان کرد که دلیل آن را نیز عدم شکل گیری معده و ترشح ناکافی آنزیم های گوارشی دانست.
به گفته سروی، طولانی بودن دوره استفاده از غذای زنده در مراحل اولیه سبب افزایش هزینه تولید و بالا بودن ریسک پرورش لارو ها می شود. برای حل این مشکل دو رویکرد تغذیه ای و انتخاب گونه مناسب وجود دارد که موضوع بحث حاضر می باشد.
وی، پرورش ماهی در قفس را نیازمند دو گونه تأسیسات ساحلی (هچری) و تأسیسات دریایی (قفس) بیان کرده و از منظر تکثیر، گونه مناسب را دارای قابلیت تخم ریزی در شرایط اسارت و سیکل کوتاه تبدیل لارو به بچه ماهی با بازماندگی قابل قبول و از نظر پرورش، دارای قابلیت رشد سریع و رسیدن به وزن مناسب جهت ارائه به بازار و از لحاظ سایر فاکتور های دخیل در انتخاب گونه های مناسب، واجد بازار پسندی، ظاهر زیبا، دوره کوتاه مولد سازی، کوتاه بودن طول دوره پروار بندی و روش پرورش که هم اکنون عمده ترین روش، پرورش در قفس است عنوان کرد.
سروی با بیان این که گونه های حاضر جهت تکثیر و پرورش در جنوب ایران شامل شانک زرد باله، صبیتی، شانک سرطلایی، سی بس آسیایی Asian Sea Bass)، هامور و سوکلا) می باشند،گونه های شانک زرد باله، صبیتی و هامور معمولی را دارای بازدهی متوسط در هچری به علت طولانی بودن مدت تکامل دستگاه گوارش و بازدهی ضعیف به علت زمان بر بودن پروار بندی در قفس ذکر کرد. همچنین گونه های سی بس آسیایی و شانک سرطلایی را گونه های اگزوتیک دانست.
دکتر سروی در ادامه ضمن معرفی گونه های ارزشمند دارای رشد سریع از جمله خانواده گیش ماهیان شامل Queenfish Scad، Trevally، Pompano و Jack گفت: این گونه ها که در ایران با نام شاه ماهی، گیش دم زرد، دندان فیلی و کبوتر ماهی معروف هستند از بهترین جنس های این خانواده و هدف مطالعه خود ذکر کرد.
این جنس دارای چهار گونه تجاری مهم می باشد که در نقاط مختلف جهان تکثیر و پروار بندی شده است. در خلیج فارس دو گونه Seriola Dumerili و Seriola Lalandi وجود دارد که هدف این وبینار معرفی گونه لالاندی می باشد.
وی در خصوص زیست شناسی گونه مذکور توضیحاتی ارائه داد و نسبت به مقایسه گونه های مطرح شده در ایران جهت تکثیر و پرورش ماهیان دریایی با یکدیگر از جنبه های مختلف مانند فاکتورهای دوره پرورش، مراحل تکاملی دستگاه گوارش لاروها، سرعت رشد و وزن قابل ارائه به بازار، محبوبیت و قیمت جهانی، مقایسه سن بلوغ مولدین، انتقال جنسی، میزان هم آوری و هورمون تراپی پرداخته و جمع بندی از مقایسه بین گونه های مختلف را ارائه نمود و مزایای گونه شاه ماهی جهت تکثیر و پرورش را شامل تکثیر آسان در شرایط اسارت بدون نیاز به تزریق هورمون، رشد سریع در زمان پرورش در قفس،
کوتاه بودن دوره تبدیل لارو به بچه ماهی،امکان تکثیر در استخر های بتنی و کیفیت بسیار بالای گوشت و وجود تقاضای جهانی برای این گونه اظهار کرد و عمده عیب آن را سخت بودن تهیه مولدین عنوان کرد.
به گفته وی، عمده کشورهای تولید کننده شاه ماهی در شرق آسیا را چین، کره، تایوان، ژاپن (بزرگترین تولید کننده و مصرف کننده این جنس در جهان)، نیوزیلند و استرالیا، کشورهای منطقه مدیترانه، مراکش و تونس در آفریقا، ایالات متحده، مکزیک، شیلیدر قاره آمریکا و امارات و عربستان در خاورمیانه می باشند.
سروی، یکی از برنامه های تولید این گونه را با عنوان آبزی پروری در بیابان (Desert Aquaculture) با هدایت پروفسور Sagiv Kolkoski در عربستان، شیلی و فلسطین اشغالی بیان کرد که شاه ماهی به عنوان گونه اصلی در این برنامه مطرح است.
وی در پایان مزایا و معایب گونه های Mahi Mahi، Threadfins، Yellowfin Tuna، Mangrove Red Snapper، Croaker، Silver Pomfret، Silver Pompano، Grey Mullet و Milkfish را برشمرد و گفت: گونه ای که می تواند ما را به اهداف پیش بینی شده در برنامه هفتم توسعه در افزایش تولید ماهی از طریق پرورش در قفس برساند، گونه شاه ماهی خواهد بود که در سال های آینده در تکامل آبزی پروری در جهان نقش اساسی خواهد داشت به گونه ای که بسیاری از کشورهای جهان به سرعت در حال روی آوردن به تکثیر و پرورش این گونه می باشند و با توجه به اینکه موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، متولی مطالعات و فعالیت های علمی آبزی پروری در کشور می باشد پیشنهاد می شود، پروژه ای در این رابطه تدوین شود تا طی یک دوره پنج ساله بتوان به تکنولوژی تکثیر و پرورش این گونه در شرایط اسارت دست یافت.
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند