براساس نتایج مطالعه ای گسترده که با همکاری محققانی از ایران و ده ها موسسه علمی خارجی انجام و در مجله علمی معتبر «سل» منتشر شده، نسب بسیاری از اسب‌های اروپا و آسیای مرکزی به اسب های شمال شرق ایران در دوره ساسانی بر می گردد.
به گزارش دیده بان علم ایران پژوهش جدیدی به تازگی توسط پژوهشگران بین‌المللی از جمله ایران بر بقایای اسب به‌دست آمده از چندین مکان باستانی در ایران و کشورهای دیگر آسیایی و اروپایی انجام شده است که حاکی از نقش مهم اسب‌های دوره ساسانی در میراث ژنتیک اسب‌های اروپایی و آسیای مرکزی است.
این پژوهش که بخشی از آن نتیجه تحقیقات دکتر سونیا شیدرنگ، پژوهشگر پسادکتری موسسه مطالعات پیشرفته سعیدی دانشگاه کاشان است جمعی دیگر از پژوهشگران ایرانی از موزه ملی ایران، دانشگاه تهران، دانشگاه تربیت مدرس و دیگر مراکز علمی کشور نیز شرکت داشته‌اند.
شیدرنگ که به عنوان نخستین پژوهشگر پسادکتری مؤسسه مطالعات پیشرفته سعیدی در کاشان پذیرفته شده، دکتری تخصصی خود را از دانشگاه بوردو فرانسه در زمینه «نخستین پراکنش فرهنگ انسان مدرن و دوره پارینه سنگی جدید در زاگرس» دریافت کرده و نخستین دوره پسادکتری خود را در مؤسسه باستان شناسی شرق و اروپای اتریش گذرانده است.
وی که در ۱۸ کاووش باستان‌شناسی در ایران، فرانسه و ایتالیا شرکت داشته خود سرپرست پنج برنامه کاووش در زمینه پارینه سنگی در نقاط مختلف ایران بوده است.
دکتر رضا منصوری، رئیس موسسه مطالعات پیشرفته سعیدی دانشگاه کاشان با اشاره به انتشار مقاله «Tracking Five Millennia of Horse Management with Extensive Ancient Genome Time Series» گفت: در این پژوهش مجموعه بزرگی از ژنوم اسب مورد مطالعه قرار گرفته است که منجر به استخراج اطلاعات جالب توجهی از تنوع گونه‌های اسب و تحولات آنها در طول زمان و همچنین چگونگی پراکنش آنها در نقاط مختلف در طی بازه زمانی حدود پنج هزار سال گذشته شده است.
وی افزود: این پژوهش که توسط گروه بزرگی از متخصصان ژنتیک، زیست‌شناسان تکاملی و باستان‌شناسان از ۸۵ موسسه علمی پژوهشی بین‌المللی شامل موسسه مطالعات پیشرفته سعیدی دانشگاه کاشان انجام شده است، از تعداد چشمگیری نمونه استخوان اسب به دست آمده از مکان‌های باستانی ۱۹ کشور اروپایی و آسیایی نمونه‌برداری شده و در نتیجه موفق به استخراج «دی ان ای» باستانی آنها شده است.
دکتر شیدرنگ در این ارتباط گفت: نمونه‌های اسب و گورخر ایرانی مورد مطالعه در این پژوهش از مکان‌های باستانی مهمی از نقاط مختلف ایران مانند تپه حسنلو، تپه سگزآباد، شهر قومس و شهر روانسر و چند مکان دیگر به دست آمده‌اند که به بازه زمانی حدود هفت هزار سال پیش تا حدود چهارصد سال پیش و دوره‌های باستان‌شناختی مانند مس و سنگ، عصر آهن، اشکانی، ساسانی، سلجوقی-ایلخانی و صفوی باز می‌گردد.
وی اظهار کرد: بر اساس این پژوهش نسب بسیاری از اسب‌های اروپا و آسیای مرکزی به دوره ساسانی و اسب‌های شمال شرق ایران باز می‌گردد و شباهت ژنتیکی اسب‌های اروپایی و آسیای مرکزی سده‌های هفتم تا نهم میلادی به همتایان ایرانی‌شان در سده چهارم و پنجم میلادی دوره ساسانی نشانگر انتقال اسب‌های ایرانی طی جنگ‌های ساسانیان و رومی‌ها و هپتالیان و سپس توسط مسلمانان به جنوب اروپا و آسیای مرکزی بوده است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند