امروزه بيماري ديابت به‌عنوان يك معضل در جوامع پيشرفته مطرح است و مطالعات حاكي از افزايش چشمگير اين بيماري در آينده نه‌چندان دور است بنابراین شناخت راه‌هایی برای پیشگیری و مقابله با آن، اهمیت بسیار بالایی در تامین سلامت جامعه بشری دارد.
به گزارش دیده بان علم ایران به نقل از معاونت علمی ریاست جمهوری ديابت بيماري متابوليك رايجي است كه در آن قندخون به ميزان بالاتر از سطح نرمال آن افزايش پیدا می کند. حضور قند در محيط اطراف پروتئين‌ها منجر به گلايكه‌شدن آن‌ها مي‌شود. گلايكه‌شدن، واكنش غيرآنزيمي و غيراختصاصي بين قندها و پروتئين‌ها است. اتصال قند به پروتئين‌ها باعث تغييرات ساختاري و عملكردي آن‌ها و در‌نهايت اختلال در سيستم فيزيولوژيك بدن مي‌شود. گلايكه‌شدن پروتئين‌ها سرانجام منجر به توليد محصولات هتروژن به‌نام محصولات نهايي گلايكه‌شدن مي‌شود. مطالعات مختلف نشان داده‌اند كه AGEها در ايجاد عوارض بسياري از بيماري‌ها ازجمله ديابت، رتينوپاتي، نفروپاتي، آترواسكلروز، آب مرواريد و آلزايمر نقش اساسي ايفا مي‌كنند. شواهد نشان مي‌دهند كه قند خون بالا باعث افزايش گلايكه شدن پروتئين‌ها در افراد ديابتي مي‌شود كه عامل اصلي ايجاد و تشديد عوارض ديابت است. بنابراين به‌نظر مي‌رسدكاهش ميزان گلايكه‌شدن در پروتئين‌ها مي‌تواند در كاهش و بهبود عوارض ديابت حائز اهميت باشد. پروپوليس ماده‌اي طبيعي است كه داراي خواص متعدد زيستي ازجمله خاصيت ضداكسيدان قوي مي‌باشد، ازين‌رو پتانسيل بالايي جهت مهار گلايكه‌شدن پروتئين‌ها دارد .
در این راستا محققان دانشگاه خوارزمی با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران طرحی با عنوان “تاثير پروپوليس بر كاهش عوارض جانبي ديابت از طريق اثر بر گلايكه‌شدن هموگلوبين انساني” را انجام دادند.
گلايكه‌شدن پروتئين‌ها در بيماران ديابتي اصلي‌ترين عامل بروز عوارض در اين بيماران است كه موجب بوجود آمدن مشكلات زيادي در بيماران مي شود. با انجام مطالعات مختلف داروهاي سنتتيك زيادي براي پيشگيري و مقابله با پديده گلايكه‌شدن طراحي و ساخته شده است اما متاسفانه اين داروها داراي عوارض جانبي فراواني هستند. به اين دليل هم‌اكنون توجه زيادي به استفاده از مواد طبيعي جهت ساخت دارو براي درمان و جلوگيري از عوارض ديابت معطوف است و اكثر مطالعات امروزي به اين سو معطوف شده‌اند.
در اين مطالعه اثر پروپوليس و آسپيرين بر روي ميزان گلايكه‌شدن هموگلوبين انساني بررسي شد. از آن‌جايي‌كه آسپيرين به‌عنوان پر مصرف‌ترين دارو در جوامع مختلف مطرح است، اطلاعات جديد در مورد اين دارو نياز است تا بتوان در مورد ميزان و چگونگي مصرف اين دارو تصميمات صحيح گرفته شود. از‌طرفي وجود اين دارو در آزمايشات مي‌تواند به‌عنوان يك كنترل مثبت تلقي شده و معياري براي قضاوت در مورد ميزا ن ضدگلايكهبودن پروپوليس باشد.
همچنين پروپوليس تركيب رزيني پيچيده‌اي از ترشحات گياهان مختلف است كه توسط زنبور‌عسل از جوانه‌ي برگ‌ها و شكاف‌هاي پوست درختان متنوع جمع‌آوري مي‌شود و با داشتن ويژگي‌هاي زيستي متعدد و خواص درماني قوي از ديرباز در طب سنتي مورد استفاده قرار مي‌گرفته است و در درمان برخي بيماري‌ها استفاده مي‌شده است. امروزه نيز تحقيقات زيادي جهت استفاده از پروپوليس در درمان سرطان، برخي بيماري‌هاي عفوني و التهابي و نيز مقابله با آلودگي‌هاي ميكروبي انجام مي‌شود و اكثر اين مطالعات داراي موفقيت‌هاي چشمگير بوده‌اند. با توجه به اين مطلب كه اكثر داروهاي ضد‌گلايكه‌ي مطالعه شده داراي خاصيت ضد‌اكسيدانت و ضدالتهاب بوده و اين دو ويژگي عامل اصلي خاصيت ضدگلايكهبودن اين مواد به‌حساب آمده، ازين‌رو پروپوليس نيز با دارا بودن خواص ضدالتهاب و ضداكسيدانتي بسيار قوي مي‌تواند داراي خاصيت ضد‌گلايكه‌كنند‌گي و درنتيجه كاهش دهنده عوارض ديابت مطرح باشد.
از آنجاییکه گلایکه‌شدن پروتئین ها عامل اصلی ایجاد بسیاری از عوارض دیابت است بنابراین شناخت پدید‌ه گلایکه‌شدن، اثرات آن بر بدن و تاثیر آن در ایجاد بیماری‌های مختلف و در نهایت شناخت راه‌هایی برای پیشگیری و مقابله با آن، اهمیت بسیار بالایی در تامین سلامت جامعه‌ی بشری دارد.
علم داروشناسي جديد در زمينه درمان دیابت، بدلیل عوارض جانبی زیاد ناشی از داروهای شیمیایی دارای خواص ضدگلایکه کنندگی، درصدد یافتن داروها یا ترکیبات طبیعی با این خاصیت است که پروپولیس بدلیل دارا بودن ترکیبات پلی فنولی و در نتیجه خاصیت ضد‌اکسیدانتی و ضدالتهابی، کاندیدای مناسبی جهت داروی ضد گلایکه کنندگی و درنتیجه کاهش عوارض جانبی دیابت است.
انتهای پیام