محققان مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد موفق به تولید نانوحامل های زیست سازگار پلیمری برای انتقال هدفمند داروهای سرطان شدند که اثربخشی بالاتری نسبت به داروهای موجود دارد.
به گزارش دیده بان علم ایران، دکتر منا علی بلندی، استادیار مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اينكه داروهای ضد سرطان عوارض جانبی شديدی را برای بیمار به همراه دارد تصریح کرد: همين امر باعث كاهش كيفيت زندگی بيماران تحت شيمی درمانی و گاهی اوقات نيز مرگ آنها می شود و بر این اساس طراحی سيستم های نوين و بهينه در دارو رسانی اين داروها امری ضروری و اجتناب ناپذير به شمار می رود.
وی اظهار داشت: به همین منظور با استفاده از پلیمرهای آمفی فیلیک زیست سازگار و تخریب پذیر اقدام به ساخت نانوذرات پلیمری با نام پلیمروزوم کردیم که داروی هیدروفوب دوسه تاکسل را در درون خود انکپسوله کند.
استادیار مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به مزايای كاربرد نانوذرات در تهيه سيستم های دارو رسانی، بیان کرد: افزايش نفوذ دارو در سلولهای هدف، افزايش حلاليت های داروها، كاهش نوسانات، كاهش غلظت خوني و بافتی دارو و امكان هدفمند نمودن اين ذرات برای رسيدن به بافت و سلولهای بيمار مزایای كاربرد نانوذرات در تهيه سيستم های دارو رسانی است.
دکتر علی بلندی، نانوذرات بكاررفته در داروسازی را شامل حاملهای مبتنی بر پليمرهای محلول در آب، پليمرهای زيست تخريب پذير و ليپوزوم ها عنوان کرد و گفت: امروزه حاملهای پليمری به جهت پتانسيل های بالائی كه دارند مانند گردش طولانی مدت در خون، حمل هدفمند دارو و جذب و آزادسازی كنترل شده دارو، بسيار مورد توجه قرار گرفته اند.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه يك نسل جديد از حامل های پليمری كلوئيدی پليمروزومها می باشند، اظهار داشت: در مقايسه با ليپوزوم ها، حاملهای پليمری مزايایی مانند پايداری بالای ديواره و نفوذپذيری پائين آن كه بوسيله طول بلاك های آنها كنترل و تنظيم می شوند، دارند در مطالعات صورت گرفته كارآمدی اين نوع سيستم ها برای حمل داروها و آزاد سازی قابل كنترل دارو توسط آنها اثبات شده است.
دکتر علی بلندی اذعان داشت: جهت هدفمند کردن سيستم های پليمروزومی و برای اينكه نانوحامل، به سلول يا بافت بيمار برسند بايد ليگاندهای اختصاصی در سطح آنها تعبيه شود تا بطور اختصاصی با رسپتورهای (گیرنده های) سطح سلول يا بافت بيمار ميانكنش ايجاد نمايند.
وی افزود: در این مطالعه اسیدفولیک به سطح سیستم متصل شد که در این صورت می توان رسپتورهای اسیدفولیک را که در سطح سلولهای سرطانی پستان، کولون و پانکراس و … به میزان بالایی بیان می شوند، هدفگیری نمود.
استادیار مرکز تحقیقات علوم دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، خاطرنشان کرد: از سیستم پلیمروزومی حاوی دوسه تاکسل و هدفمند شده با اسیدفولیک جهت درمان سرطان پستان متاستیک موشی استفاده شد که نتایج بسیار امیدوار کننده بود.
این پژوهشگر دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: فرمولاسیون ایجاد شده بسیار مؤثرتر از تاکسوتر(فرم تجاری داروی دوسه تاکسل) در درمان سرطان پستان متاستیک موشی عمل کرد و توانست به صورت معنی داری درصد زنده ماندن با این مدل درمانی را افزایش دهد.
وی اذعان داشت: از رهگذر اين پژوهش می توان با شناسائی نقاط قوت و ضعف سيستم های دارو رسانی هوشمند، مبادرت به بهينه سازی اين نوع سيستم ها و كاربری آنها در سيستم های داروئی-درمانی كشور کرد. تخمین فاصله زمانی جهت بهره برداری از نتایج این تحقیق بعد از تحقق اهداف آن قابل انجام می باشد.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند