دبیر سابق کانون مهندسین فارغالتحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران در سفر به جنوبگان با پرچم دانشگاه تهران به قله Holetdahl Range صعود کرد.
به گزارش دیده بان علم ایران، میرعلیرضا مهنا که با همنوردی سم بوژه، کوهنورد و اسکیباز برجسته فرانسوی به این قله صعود کرده احتمال میدهد که این صعود اولین تلاش و صعود موفق به این قله باشد.
سفر گردشگران به قطب جنوب امروزه امری متداول است اما با توجه به اهمیت حضور ایران در قطب و طرح احداث پایگاه تحقیقاتی ایران در قطب جنوب که به دلیل عدم اختصاص بودجه لازم بسیار به کندی پیش می رود شاید دانستن این مطلب خالی از لطف نباشد که شمار ایرانیانی که به قطب سفر کرده اند – لااقل آن تعدادی که سفر آنها در رسانه ها بازتاب پیدا کرده – بعد از گذشت نیم قرن از تلاش برادران جهانگرد مشهور ایرانی – عیسی و عبدالله امیدوار – بهزحمت به شمار انگشتان رسیده است.
برادران امیدوار اولین ایرانیانی هستند که به شکل تخصصی و حرفهای، سفری تحقیقاتی را به مدت ۱۰ سال – طی سالهای ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۳ – به اقصی نقاط جهان ترتیب دادند.
به گفته عیسی امیدوار «سفر قطب جنوب در سال ۱۳۴۵ شمسی، زمانی که هر دو برادر در شیلی بودند، از بندر وال پارائیزو که نیروی دریایی شیلی نیز در آنجا مستقر میباشد، برای عبدالله امیدوار میسر شده است. این بندر در فاصله حدود ۱۲۰ کیلومتری پایتخت شیلی (شهر سانتیاگو) قرار دارد.
عبدالله امیدوار مدت دو ماه را در قطب جنوب به سر برد و در آن زمان به عنوان اولین مسافر آسیایی قطب جنوب، نام برده شد. محدودیتهای موجود برای دسترسی به قطب جنوب باعث شد که برادران امیدوار قادر به سفر هوایی نباشند. کشور شیلی از کشورهایی است که در قطب جنوب دارای پایگاه تحقیقاتی است. مسئولین دولتی کشور شیلی پذیرفتند که با برادران امیدوار برای انجام این سفر همکاری کنند، البته به دلیل هزینههای زیاد، فقط با اعزام یکی از برادران امیدوار موافقت شد و به این ترتیب عبدالله امیدوار به وسیله ناوگان دریایی شیلی همراه با یک گروه علمی به قطب جنوب راه یافت.
در زمان این سفر (دهه ۴۰ شمسی) کسی موفق نشده بود که از هر دو قطب شمال و جنوب بازدید کند. عبدالله امیدوار، حدود شش ماه هم در قطب شمال اقامت کرده و در مورد زندگی اسکیموها تحقیق کرده بود بنابراین عبداله امیدوار اولین فردی بود که هر دو قطب شمال و جنوب را دیده است.»
با توجه به سفر عبدالله امیدوار در سال ۱۳۴۵ به قطب جنوب، میتوان گفت که عبدالله امیدوار اولین مسافر آسیایی قطب جنوب است.
پس از ۲۲ سال، در دی ماه ۱۳۷۷ خورشیدی، در پی سفر یک گروه تحقیقاتی هندی تبار و همراهی یک کارشناس ایرانی، پای محمد رضا شکری به قاره جنوبگان (قطب جنوب) رسید و پرچم ایران بر فراز قاره سفید به اهتزاز درآمد. این سفر ۹۹ روزه برپایه تحقیقات و بررسیهای علمی استوار بود و اعزام کارشناس ایرانی با هماهنگی مرکز ملی اقیانوسشناسی صورت گرفته بود. پس از او، طی سفرهای کوتاهتر، سید مانی میرصادقی با تکیه بر تجربه فیلمسازی خود، مجموعه مستندی از قطب جنوب تهیه کرد. همچنین حمید جدیری خداشناس و بابک امین تفرشی برای رصد کسوف در سال ۱۳۸۲ به قطب جنوب سفر کردند.
در دیماه سال ۱۳۸۶ نیز این روند با سفر اولین زن ایرانی، شکل جدیدی به خود گرفته و نام آیرین شیوایی از فعالان عرصه نجوم نیز به فهرست مسافران ایرانی قطب جنوب اضافه شد. از آن زمان تاکنون با احتساب سفر مهنا، دو گردشگر زن و دو گردشگر مرد دیگر از ایران راهی قطب جنوب شده اند.
جنوبگان (قاره قطب جنوب) بلندترین، خشکترین، سردترین، بادخیزترین و درخشانترین قاره زمین است ۲۸ میلیون کیلومتر مکعب یخ در آن انباشه شده و گفته میشود که در صورت ذوب این حجم یخ، ارتفاع سطح آب اقیانوسهای جهان حدود ۶۰ متر افزایش خواهد یافت.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند