به گزارش دیده‌بان علم ایران، فضانوردان در دوره کاری خود با حجم عظیمی از پرتوهای رادیواکتیو خورشیدی و پرتوهای کیهانی مواجه می‌شوند و تاثیر فضا بر توان باروری انسان همواره به عنوان سوالی اساسی مطرح بوده است.
تا قبل از تولد اولین موش از اسپرم‌های نگه‌داری شده به مدت ۹ ماه در ایستگاه این باور مطرح بود که با توجه به ظرافت بیشتر اسپرم در مقایسه با تخمک احتمال آسیب یا جهش در آنها هنگام حضور در فضا بیشتر است.
اگرچه اکثر فضانوردان پس از انجام ماموریت در ایستگاه و بازگشت به خانواده دوباره صاحب فرزند شده‌اند، اما دانشمندان ناسا همواره نگران آسیب دیدن یا جهش سلول‌های اسپرم و تخمک در وضعیت انجماد هستند.
دانشمندان معتقدند که با در نظر گرفتن قدرت ۱۰۰ برابری تشعشعات فضا در مقایسه با زمین احتمال آسیب به سلول‌های حساس اسپرم و تخمک وجود دارد، اما با توجه به تولد موفقیت‌آمیز اولین موش در فضا این حقیقت آشکار می‌شود که آسیب‌های احتمالی اسپرم پس از ۹ ماه انجماد پس از ترکیب با تخمک اصلاح می‌شود.
دانشمندان ناسا معتقدند که زنان فضانورد حداقل ۳۰ درصد آسیب‌پذیری بیشتر نسبت به مردان دارند، بنابراین ماموریت‌های خارج از ماژول را با تعداد کمتر و فاصله زمانی بیشتری انجام می‌دهند.
تولد اولین جانور زمینی در فضا اگرچه در نوع خود یک موفقیت چشمگیر برای بشر محسوب می‌شود اما با توجه به نزدیک شدن اولین سفر سرنشین‌دار به مریخ در سال ۲۰۲۵ امکان تولد نوزاد سالم در شرایط بدون گرانش مریخ هنوز مشخص نیست.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند