دانشمندان مدل حرکت پروتئینها در بدن را اصلاح کردند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران وقتی بدن انسان در شرایط خوب و سالمی قرار دارد به این علت است که ریسمانی بلند از پروتئین‌های جدید در زمانی درست به جایی مناسب درون سلول رسانده شده‌اند. این در صورتی است که بسیاری از بیماریهای انسان مانند سرطان و بیماریهای عصبی به علت مشکلات به وجود آمده در روند پروتئین‌رسانی روی میدهد. بنابراین شناخت مکانیزم دقیق پروسه پروتئین رسانی راه را برای ساخت داروهای موثر باز میکند.
دانشمندان دانشگاه استنفورد بعد از بدست آوردن اطلاعات بنیادی جدید در مورد پروتئین رسانی، اقدام به بازنویسی این پروسه کردند. سفر پروتئین با پیام RNA به ریبوزوم که یک کارخانه ی کوچک پروتئین سازی درون سلولی است آغاز می‌شود. ریبوزوم از دستورالعمل mRNA (این دستورالعمل از DNA گرفته شده است) پیروی میکند و به ساخت پروتئین می‌پردازد.
پژوهشها در سال ۱۹۷۰ نشان داد که اولین قدم در ساخت پروتئین سیگنالی است که ریبوزوم ارسال میکند و محصول را به ساختار سلولی دیگری به نام شبکه ی آندوپلاسمی میفرستد. این پژوهش منجر به دریافت جایزه ی نوبل در سال ۱۹۹۹ شد. ذره ی شناسایی کننده ی پروتئین، سیگنال پروتئین را دریافت کرده و آن را به درون ER میفرستد؛ زمانی که ریبوزوم به ER میرسد دوباره شروع به کار میکند و در این زمان ذره شناسایی کننده پروتئین به طور همزمان متوقف شده و پروتئین تولید نمیکند.
اطلاعات جدید نقش ذره ی شناسایی کننده پروتئین ( SPR) را تائید می‌کنند ولی آزمایشهای انجام شده از درست بودن این مدل پشتیبانی نمیکند. بر اساس این پژوهش SPR بر اساس یک مکانیزم کاملا متفاوت کار میکند.
اکنون با استفاده از تکنیک ها و ابزار بسیار جدید که در آن زمان در دسترس نبود این مکانیزم با دقت بیشتری بررسی شده و پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که در واقع mRNA ها مقداری از اطلاعات SPR را قبل از تولید پروتئین در خود جای داده اند. و همچنین SPR در دروازه ی خروجی ریبوزوم قبل از اینکه پروتئین به آنجا برسد منتظر میماند. این مانند یک پیش بینی دقیق است، SPR قبل از اینکه پروتئین برسد این را میداند و در جای مناسب قرار میگیرد. به علاوه، بر خلاف باور پیشین، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که SPR هیچگاه تولید پروتئین را متوقف نمیکند. این دو کشف بسیار مهم است زیرا چگونگی و زمان رسیدن پروتئین ها به غشاء سلولی نتایج بسیار مهمی را در پی دارد.
بسیاری از پروسه های مهم وابسته به درست رسیدن پروتئین ها به مکان مورد نظر است. اگر پروتئین خاصی در سیتوپلاسم بماند میتواند در آنجا انباشته شده و منجر به از دست دادن کارکردهای سالم یا به وجود آمدن تصادفی کارکردهای ناسالم در بدن شود. این از دست دادن و به دست آوردن کارکردهای مختلف ریشه ی بسیاری از بیماریها مانند سرطان و آلزایمر است. داشتن درک بهتری از این پروسه میتواند در ساخت داروهای جدید بسیار موثر باشد.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند