از آزمایشگاه در حال ساخت مهندسی زلزله چه خبر؟

به گزارش دیده‌بان علم، دکتر بسطامی، مدیر پروژه با بیان این‌که این مهم حاکی از اهتمام مدیریت پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله در راه‌اندازی هرچه سریعتر آزمایشگاه و بهره‌برداری از آن در راستای اهداف علمی و فناوری پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله است، اظهار کرد: با کامل شدن این آزمایشگاه، قدم مهمی برای توسعه علم و فناوری در حوزه مهندسی زلزله در سطح کشور و منطقه برداشته خواهد شد.

وی تصریح کرد: مشخصات این سالن عبارت از «ابعاد سالن ۲۵ متر در ۶۰ متر مربع و مساحت آن ۱۵۰۰ مترمربع»،‌ «ارتفاع کلی سالن ۲۳ متر و ارتفاع کف تا بالای سقف سالن در حدود ۲۰ متر»، «سقف از نوع خرپائی دارای گرید»، «وزن فولاد مصرفی درحدود۳۳۰ تن» و «قابلیت حرکت دو دستگاه جرثقیل سقفی به ظرفیت ۲۵ تن درسالن» است.

پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله برای پاسخگویی به نیازهای کشور و منطقه اقدام به طراحی و ساخت آزمایشگاه جامع و وسیع در رابطه با مسائل مهندسی زلزله، سازه، خاک و ارتعاشات در کشور کرده است.

امکانات پیش‌بینی شده در این آزمایشگاه به نحوی طراحی شده‌اند که به کارگیری آنها نه تنها در زمینه‌های مرتبط با مهندسی زلزله و صنعت ساخت و ساز کشور کاربرد دارد بلکه امکان به کارگیری تجهیزات آن برای صنایع زیربنایی کشور همانند صنایع دفاعی، نفت و پتروشیمی، آب و برق، صنعت هسته‌ای و همچنین صنایع متوسط و سبک فراهم خواهد شد.

طراحی آزمایشگاه جدید پژوهشگاه با هدف ایجاد آزمایشگاهی با تراز استانداردهای جهانی و با نگاهی به امکانات موجود داخلی (میزان سرمایه‌گذاری، روش ساخت سازه، امکانات و ابزارآلات لازم آزمایشگاهی) و ساختار بهره‌برداری از آزمایشگاه صورت پذیرفته است.

در راستای تکمیل احداث آزمایشگاه پیشرفته مهندسی زلزله پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله در سوهانک، دیوار عکس‌العمل آزمایشگاه در روزهای پایانی سال ۱۳۹۴ تکمیل شد. ساخت این دیوار که بخشی از مجموعه آزمایشگاه پیشرفته مهندسی زلزله است، در خردادماه سال ۹۴ آغاز شد و با سپری کردن مدت زمانی هشت ماه و در ۶ مرحله در بهمن ماه تکمیل شد.

دیوارهای عکس‌العمل برای آزمایش‌های مرتبط با بارهای جانبی بزرگ نظیر نیروهای ناشی از زلزله‌های شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دیوارها بعضا برای بارهای قایم نیز قابل استفاده هستند. این دیوارها باید دارای سختی و مقاومت بسیار بالایی باشند تا بتوانند با تغییر مکان‌های بسیار کوچک برای ساختمان‌ها و سازه‌های مورد آزمایش، به عنوان یک تکیه‌گاه عمل کنند.