سه شنبه، ۲۹ اسفند، ۱۴۰۲ | Tuesday, 19 March , 2024

واقعیت «مشاهده قدیمی ترین گونه در حال انقراض جهان در هامون»

نسخه قابل پرینت
کد خبر:43952
دوشنبه، ۲۶ فروردین، ۱۳۹۸ | 11:36

واقعیت «مشاهده قدیمی ترین گونه در حال انقراض جهان در هامون»

به گفته یک دیرینه شناس، موجود عجیبی که پس از بارش های اخیر در تالاب هامون مشاهده شده، نه قدیمی ترین گونه جانوری جهان و نه گونه ای در حال انقراض که گونه ای شناخته شده از سخت پوستان با پراکنش گسترده است که پیش از این نیز مشاهده آن در مناطقی از کشور گزارش شده است.

به گزارش دیده بان علم ایران، عرفان خسروی، دیرینه‌شناس و جانورشناس كه سال‌ها درباره فسیل‌های سخت‌پوستان پژوهش كرده در گفت و گو با جام جم اظهار داشت: این موجود گونه‌ای از سخت‌پوستان است، یعنی خویشاوندی نزدیكی با خرخاكی و خرچنگ و میگو دارد. ظاهر آن هم گرچه عجیب است اما در واقع شبیه میگویی است كه سپر پشتی‌اش به سمت عقب امتداد یافته باشد. به دلیل این ظاهر، به آنها میگوی بچه‌وزغی می‌گویند. نام علمی این موجود هم Triops و نام گونه آن احتمالا Triops  cancriformis است.

وی با اشاره به پراكنش این موجود از اروپا تا هندوستان که بالطبع ایران را هم در بر می‌گیرد، مشاهده آن در دریاچه هامون را غیرمنتظره ندانست و در عین حال تصریح کرد که این موجود تا به حال در هامون دیده نشده بود.

به گفته خسروی این گونه در دریاچه‌های فصلی زندگی می‌كند و تخم آن وقتی دریاچه خشك می‌شود، می‌تواند سال‌ها خشكی و دمای بالا را تحمل كند. این جاندار اولین بار سال ۲۰۰۵ در دریاچه‌های آذربایجان غربی گزارش شد و در مناطق مختلف دیگر ایران از جمله دریاچه عباس‌آباد نائین نیز گزارش‌هایی از مشاهده آن وجود دارد.

این دیرینه شناس درباره قدمت این گونه در دریاچه هامون گفت: احتمالا تخم‌های این گونه از قبل در دریاچه هامون بوده ولی نه از ۲۰۰ میلیون سال پیش. احتمالی ضعیف اما قابل بررسی هم وجود دارد كه تخم‌های این موجود را عامل انسانی منتقل كرده باشد. من تخصص كافی برای شناسایی دقیق گونه‌های این موجود از روی تصویر ندارم، اما در فیلمی كه از میگوهای بچه وزغی دریاچه‌ هامون منتشر شده، كمی شباهت به گونه Triops  longicaudatus می‌بینم كه گونه بومی آمریكاست و تخم‌های آن عمدتا در قالب كیت به فروش می‌رسد. البته بهتر است این موضوع با بررسی ژنتیك مشخص شود. به هرحال تخم چنین موجودی می‌تواند چند دهه شرایط خشكی و كم‌آبی دریاچه‌ای فصلی را تحمل كند و بعید نیست از قدیم در دریاچه هامون بوده باشد.

وی در پاسخ به این سوال که تعبیر «فسیل زنده» – به معنی موجودی كه در مدت زمان بسیار طولانی هیچ تغییری نكرده است – تا چه حد درباره این گونه صدق می کند گفت: از نظر زیست‌شناسی تكاملی همه جانداران همواره در حال تغییر هستند، بنابراین این تعبیر دقیقی نیست، گرچه در فضاهای عمومی كماكان برخی از آن استفاده می‌كنند. حتی اگر ظاهر جانداران تغییر نكند از نظر ژنتیكی پیوسته تغییر می‌كنند. نكته جالب در مورد این گونه خاص این‌كه احتمالا گونه واحدی نیست، بلكه مجموعه‌ای از گونه‌های متفاوت با ظاهر یكسان است. به این ترتیب حتی جمعیت‌های امروزی این موجود نیز متعلق به گونه‌های مختلف هستند و مسلما در طول میلیون‌ها سال نیز تغییرات ژنتیكی گسترده‌ای را تجربه كرده‌اند.

خسروی درباره ادعای در معرض انقراض بودن این گونه هم گفت: این جاندار در جزیره بریتانیا و برخی نواحی اروپا به خاطر تخریب زیستگاه در معرض خطر است و تنوع آن هم به درستی شناسایی نشده، اما در هر حال كیت تخم برخی گونه‌های این سخت‌پوست در نقاط مختلف جهان به صورت تجاری فروخته می‌شود تا علاقه‌مندان بتوانند آنها را در آكواریوم رشد دهند؛ بنابراین خطر اصلی جابه‌جایی انسانی تخم‌های این موجود در سراسر جهان است.

وی این ادعا را هم که جانور مشاهده شده قدیمی‌ترین گونه جانوری زمین است رد کرد و گفت: گونه‌های زنده و بسیار قدیمی‌تر نیز حتی با قدمت ۵۰۰-۴۰۰ میلیون سال در زمین وجود دارند، اما همان‌طور كه عرض كردم، شباهت ظاهری گونه‌های امروزی به نیاكان قدیمی‌شان نباید باعث شود تصور كنیم این موجودات بدون تغییر مانده‌اند. همه موجودات زنده در معرض تغییرند ولی این تغییرات لزوما در ظاهر خارجی آنها دیده نمی‌شود. به هرحال اگر به شباهت ظاهری اكتفا كنیم، سابقه موجوداتی با ظاهر Triops  cancriformis به عصر نورین از تریاس بالایی برمی‌گردد، یعنی حدود ۲۲۷میلیون سال پیش.

خسروی با رد شباهت ظاهری این موجود با تریلوبیت‌ها گفت: آخرین تریلوبیت‌ها که تباری کاملا مجزا با سخت پوستان داشتند ۲۵۲میلیون سال پیش منقرض شدند. خرچنگ‌های نعل اسبی هم به رغم ظاهری مشابه میگوی بچه قورباغه‌ای، خویشاوندان عقرب‌ها و عنكبوت‌ها هستند. بخشی از این شباهت حاصل همگرایی تكاملی است و بخش دیگر به دلیل شباهت بنیادی ساختار بدن همه بندپایان به یكدیگر.

این دیرینه شناس در پایان باید مخاطرات یا فواید احتمالی وجود این گونه در دریاچه هامون گفت: اگر این موجودات حاصل جابه‌جایی انسانی نباشند، هیچ خطری برای محیط زیست ندارند. البته كاربرد خاصی هم ندارند، فقط در برخی نقاط از این موجود برای كاهش لارو پشه‌ها استفاده می‌كنند.

انتهای پیام

مطالب مرتبط

شناسایی نخستین سنگواره «پر» از ایران/ سنگواره ای از «پر» با قدمت ۵۰ میلیون سال

کشف سه گونه جدید جانوری در خلیج فارس و دریای عمان توسط پژوهشگران ایرانی

نظر دهید

* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند

سرخط خبرها