بررسی های محققان مرکز بوشهر پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، حاکی از تاثیرات مخرب فرسایش خط ساحلی بر آثار باستانی خلیج فارس از جمله مسجد جامع سیراف و سایر آثار تاریخی موجود در این بندر باستانی است.
به گزارش خبرنگار دیده بان علم ایران، مهندس مجید پور کرمان از محققان زمین شناسی دریایی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی که با مطالعه موردی بندر سیراف خطرات فرسایش خط ساحلی بر روی آثار باستانی نواحی ساحلی خلیج فارس را بررسی کرده با اشاره به فرایندهای موثر در فرسایش خط ساحلی از جمله خصوصیات ریخت شناسی و دینامیک سواحل، تراز نسبی سطح آب دریا، تاثیرات انسانی و آب و هوایی در کاهش ورود رسوبات به نواحی ساحلی تصریح کرد: روش های کمی بر پایه اطلاعات تاریخی و تصاویر ماهواره ای به طور گسترده ای توسط محققان برای بررسی تغییرات خط ساحلی در مقیاس یک سال تا ده ها سال مورد استفاده قرار می گیرد. در این میان سری سنسورهای لندست با توجه به پیوستگی تصویر برداری که از سال ۱۳۵۱ دارد ابزار بسیار مناسبی برای این دست مطالعات میباشد.
وی افزود: در این مطالعه با استفاد از سری تصاویر ماهواره لندست و بررسی های آماری شدت فرسایش خط ساحلی در بندر باستانی سیراف در بازه ۴۴ سال مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته پورکرمان بر اساس بازدید های میدانی و اطلاعات به دست آمده از تصاویر ماهواره از سال ۱۳۸۰ تا سال ۱۳۹۵ سه متر از مسجد جامع سیراف در اثر فرسایش از بین رفته است. فرسایش خط ساحلی همچنین سایر آثار باستانی موجود در امتداد خط ساحلی بندر باستانی سیراف را هم با مخاطره مواجه کرده است.
وی پیشنهاد کرد با توجه به خساراتی که به این آثار باستانی در چند دهه اخیر وارد شده است برنامه های جامعی برای مبارزه با فرسایش و حفظ آثار باستانی با ارزش در این منطقه اتخاذ شود.
بندر سیراف یا طاهری در شهرستان کنگان استان بوشهر از قدیمی ترین بنادر خلیج فارس است که زمانی از بنادر بزرگ ایران و خاورمیانه و محلل پهلوگیری کشتی های بزرگ بوده است.
شهر باستانی «سیراف» (صیراف) دارای معماری خاصی است که بسیار شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور میباشد. سیراف در دوره ساسانی و پس از اسلام قرنها پررونق‌ترین بندر کشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا داشت. به گزارش دیده بان علم، سفال‌های بازمانده با نقش‌های گوناگون، پارچه‌ها و زیورآلات، معماری‌های گچی و اتاق‌های آذین شده به آثار هنری و ساختمان‌های دو سه طبقه بخشی از میراث بجامانده از آن تمدن است. اما زمین لرزه مرگبار سال ۳۸۷هجری قمری مدفون شدن کامل این بندر را در پی داشت. از این روست که سیراف، پمپئی ایران نامیده شده‌است.
انتهای پیام