تولید نانوناقل‌های قابل کنترل براساس نانومواد هیبریدی

در شرایط فعلی نانو حمل کننده هایی که بتوانند به طور گزینشی عمل کنند دارای اهمیت زیادی است و در صنایع کاتالیست و یا داروسازی کاربرد دارند.

به گفته دکتر محسن عادلی، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان که در اجرای این پژوهش در دانشگاه برلین همکاری داشته در این کار تحقیقاتی با یک روش ساده، پلی گلیسرول به فولرن متصل شده است و نانو مواد آمفیفیلیکی حاصل شده اند که تجمعات آنها در محلولهای آبی در معرض نور ماورا بنفش منجر به نانو حمل کننده هایی می شود که خواص آنها قابل کنترل است.

هدف از این پژوهش، تهیه نانو مواد هیبریدی شامل فولرن و پلی گلیسرول بوده است که بتوانند به عنوان نانوناقل های قابل کنترل مورد استفاده قرار گیرند. به همین دلیل و در مقیاس بالا گلیسیدول روی سطح فولرن پلیمریزه شد و مواد مورد نظر به دست آمدند.

خودتجمعی این مواد در محلولهای آبی منجر به تشکیل نانوذراتی با اندازه های مختلف و در مقیاس نان می شود که بعد از تابش نور ماوراء بنفش به دلیل پیوند های کوالانسی پایدار می شوند. این نانو ذرات می توانند به طور گزینشی مواد مختلف مانند داروها یا رنگ ها را حمل کرده و رها نمایند.

برای انجام این کار در عمل، مواد هیبریدی شامل پلی گلیسرول و فلولرن با پلیمریزاسیون مونومر گلیسیدول در شرایط bulk و با استفاده از فولرن فعال شده تهیه شده اند. سپس در محلولهای آبی و در شرایط معین تحت تابش نور ماوراء بنفش قرار گرفته اند. در ادامه با مواد معین مانند رنگها بارگذاری شده اند و خواص آنها با مطالعات میکروسکوپی و اسپکتروسکوپی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تهیه این مواد تک مرحله ای، ساده و در مقیاس بالاست و خصوصیات آنها در حمل مواد بسیار جالب توجه و منحصر به فرد است.

نتایج این تحقیقات در مجله Chemical communication به چاپ رسیده است.جهت مشاهده این مقاله، لینک مقاله را کلیک کنید.

انتهای پیام