کمک هزینه تحصیلی یادبود «فریدون منصوری» در سال ۲۰۱۷ به حامد فرهادپور، دانشجوی پژوهشکده ریاضیات پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اعطا شد.
به گزارش خبرنگار دیده‌بان علم ایران، فرهادپور تحت نظر یوسف بهرام پور، استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان و سایمون دونالدسون، استاد کالج سلطنتی انگلیس دوره دکتری را می‌گذراند.
جایزه یادبود «مرحوم دکتر فریدون منصوری» که شامل کمک هزینه تحصیلی است به افتخار تلاش‌ها و خدمات این دانشگر فقید در زمینه تئوری ریسمان به نام ایشان به ثبت رسیده است. پروفسور منصوری ازجمله پایه گذاران اصلی نظریه «ریسمان» بود که در دهه ۱۹۷۰ نقشی کلیدی در پدید آمدن این نظریه ایفا کرد.
این جایزه از سوی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با همراهی خانواده مرحوم استاد منصوری به دانشجویان جوان (زیر چهل سال) دکتری فیزیک که در زمینه نظریه ریسمان کار می‌کنند، اعطا می شود.
اولین جایزه فریدون منصوری در سپتامبر ۲۰۰۵ به مهدی ترابیان اهدا شد که تحت نظر دکتر محمد مهدی شیخ جباری در تابستان همان سال موفق به اخذ درجه دکتری شد و برای گذراندن دوره پسادکتری به مرکز ICTP در تریست ایتالیا اعزام شد.
دومین کمک هزینه تحصیلی هم در سپتامبر ۲۰۰۷ به علیرضا توانفر، دانشجوی دکتری پژوهشکده فیزیک پژوهشگاه دانش‌های بنیادی اهدا شد که تحت نظر دکتر شاهرخ پرویزی از دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف برای گذراندن دوره پسا دکتری عازم مرکز تحقیقاتی سرن و سپس دانشگاه هاروارد شد.
جایزه «فریدون منصوری» در سال ۱۳۹۱ (۲۰۱۲) به نوید عباسی، دانشجوی دکتری فیزیک دانشگاه صنعتی شریف اعطا شد که تحقیقات خود را زیرنظر استاد حسام الدین ارفعی می‌گذراند.
در سال ۲۰۱۴ هم «امین فرجی آستانه» دانشجوی دکتری فیزیک دانشگاه صنعتی شریف که با راهنمایی دکتر امیراسماعیل مصفا در زمینه نظریه ریسمان کار می‌کرد این جایزه تحصیلی را دریافت کرد.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، کمیته اهدای کمک هزینه تحصیلی شامل استاد فرهاد اردلان، استاد حسام الدین ارفعی و استاد رضا منصوری از فیزیکدانان برجسته کشور در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی است.
گفتنی است، استاد فریدون منصوری در سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. پس از اتمام تحصیلات دوره متوسط به آمریکا رفت و دوره کارشناسی را تا سال ۱۹۶۲ در دانشگاه «پنسیلوانیا»، کارشناسی ارشد را تا سال ۱۹۶۴ در دانشگاه «تمپل» و تحصیلات دکتری را تا سال ۱۹۶۹ در دانشگاه «جانز هاپکینز» پشت سر گذاشت.
منصوری پس از فراغت از تحصیل به دانشگاه شیکاگو رفت و در جریان تحقیقات پست دکتری خود با همکاری «نامبو» (Yoichiro Nambo) – بنیانگذار اصلی نظریه ریسمان – و چانگ (Chang N..L) اثر مهم و تاثیرگذار خود در زمینه نظریه ریسمان و پیمانه همدیس (conformal gauge) در آن نظریه را ارائه داد.
این فیزیکدان ایرانی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۱ در دانشگاه «ییل» تحقیقات مهمی در زمینه «ابرگرانی» انجام داد که به ارائه نظریه «گرانی مک داول – منصوری» منجر شد.
زنده یاد استاد منصوری از ۱۹۸۱ به دانشگاه «سین سیناتی» رفت و تا زمان فوت در اردیبهشت ماه ۱۳۸۲ به عنوان استاد فیزیک نظری در آن دانشگاه فعالیت داشت. از وی حدود ۱۰۰ مقاله علمی به جای مانده است.
دکتر منصوری از زمان آغاز کار پژوهشگاه دانش های بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات) با محققان این مرکز علمی کشور همکاری داشت و به عنوان استاد وابسته پژوهشگاه بارها به ایران سفر کرد.
انتهای پیام