محققان دانشگاه علوم پزشکی مشهد موفق به ارائه سیستم دارورسانی هدفمند برای درمان سرطان پستان شدند که به گفته آنها این سیستم به میزان بسیار مطلوبی از رشد تومور جلوگیری کرده و اثرگذاری داروی ضدسرطان را در خون افزایش می‌دهد
به گزارش دیده‌بان علم ایران سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در میان زنان است و رتبه دوم مرگ ناشی از سرطان به این بیماری نسبت داده شده است. جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و هورمون درمانی از راهکارهایی است که در مراحل مختلف درمان سرطان سینه استفاده می‌شود.
دوستاکسل (DTX) یک داروی ضدسرطان است که معمولاً به صورت تنها و یا ترکیبی با داروهای دیگر در درمان سرطان سینه استفاده می‌شود.
دکتر مونا علی بلندی، پژوهشگر دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در خصوص ضرورت تحقیق صورت گرفته گفت: در حال حاضر فرم تجاری DTX با نام تاکسوتر در بازار موجود است. از آنجا که در این فرم موادی از قبیل توئین ۸۰ و اتانول به عنوان حلال مورد استفاده قرار می‌گیرد، اثرات سوء جدی همچون افزایش حساسیت و واکنش‌های التهابی را به دنبال دارد. جهت غلبه بر این عوارض جانبی روش‌های نوینی از جمله استفاده از نانوحامل‌ها توسعه یافته‌است.
به گفته وی، هدف مطالعه انجام شده، تهیه یک سیستم دارورسانی هوشمند با خواص درمانی اصلاح شده برای حمل این دارو بوده است.
این محقق افزود: در سال‌های اخیر توجه بسیاری از محققان به استفاده از انواع نانوحامل‌های دارویی پلیمری و یا ساختار‌های شبیه به آنها همچون لیپوزوم‌ها و میسل‌های پلیمری جهت کپسوله کردن داروی ضد سرطان جلب شده است. این نانوحامل‌ها عموماً به صورت همزمان ویژگی آبدوست و آبگریز را در خود دارند. با این حال، وزیکول‌های پلیمری خودتجمعی نسبت به این نانوحامل‌ها از مزایای دیگری از جمله پایداری بالا برای جلوگیری از نشت مواد دارویی، زمان گردش طولانی مدت در خون و بهبود خواص انتشار کنترل شده برخوردارند.
علی بلندی در ادامه افزود: در این مطالعه داروی دوستاکسل در نانوساختارهای خودتجمعی پلیمری زیست سازگار و زیست تخریب پذیر (بر پایه دکستران-پلی لاکتاید-کو-گلایکولاید) بارگیری شده است. از طرفی این سیستم خودتجمعی با اسید فولیک نیز هدفمند شده است. در واقع ضمن افزایش حلالیت داروی دوستاکسل، بارگیری در ساختار نانوذره‌ای، هدفمند کردن آن و پوشش سطح نانوذره با پلیمر دکستران خواص درمانی این عامل درمانی به طرز قابل ملاحظه‌ای بهبود یافته است.
نتایج به دست آمده از آزمایش‌های برون و درون‌تنی بر روی مدل سرطان پستان، نشان دهنده اثرات بسیار مطلوب فرمولاسیون تهیه شده و حاکی از عملکرد کارآمدتر آن نسبت به داروی تجاری تاکسوتر است. در واقع این سیستم دارویی هدفمند، حمل غیر اختصاصی دارو را به بافت‌های سالم کاهش می‌دهد. همچنین تجمع توموری این فرمولاسیون بالا بوده و نیمه عمر دارو و مدت زمان باقی ماندن دارو در خون افزایش یافته است.
این تحقیقات توسط دکتر مونا علی بلندی،دکتر محمد رمضانی، دکتر خلیل آبنوس، دکتر فرزین هادیزاده و دکتر سید محمد تقدیسی حیدریان- اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد- صورت گرفته و نتایج آن در مجله Journal of Controlled Release (جلد ۲۴۱، سال ۲۰۱۶، صفحات ۴۵ تا ۵۶) با ضریب تاثیر ۷٫۴۴۱ (Impact Factor=7.441) منتشر شده است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند