محققان پژوهشگاه رویان طی پژوهشی ارتباط میان عوامل اسپرمی فعال کننده تخمک و میزان لقاح و تکوین اولیه جنین را بررسی کردند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، روش تزريق درون سيتوپلاسمي اسپرم (ICSI) یکی از روش های كمك باروري است كه به طور گسترده برای درمان مردان نابارور استفاده مي‌شود. گرچه این روش موثر است و میزان موفقیت بالایی دارد اما در یک تا سه درصد مواقع با عدم موفقیت همراه است. علت عدم موفقیت این روش، عدم حضور عوامل اسپرمی فعال کننده تخمک است. برای درک ارتباط میان این عوامل فعال کننده و میزان لقاح و تکوین اولیه جنین، دکتر نصر اصفهانی، دکتر مرضیه تولایی، عباس کیانی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، مطالعه ای را برروی اسپرم ۳۵ فرد کاندید تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم انجام دادند.
طی این بررسی‌ها نمونه اسپرم هر فرد به دو بخش تقسیم شد که یک بخش برای تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم و بخش دیگر برای بررسی ویژگی های ظاهری، میزان آسیب ماده وراثتی و عوامل اسپرمی فعال‌کننده تخمک مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین‌المللی CELL JOURNAL به چاپ رسید، نشان می دهد، ارتباط مثبت و معنی داری بین میزان عوامل اسپرمی فعال‌کننده تخمک و میزان موفقیت لقاح وجود دارد. همچنین هرچه میزان آسیب به ماده وراثتی اسپرم بیشتر باشد، مقدار عوامل اسپرمی فعال‌کننده تخمک کمتر است. گرچه ارتباط معنی داری بین میزان عوامل اسپرمی فعال کننده تخمک و کیفیت جنین و میزان حاملگی و جود ندارد، اما هرچه میزان آسیب به ماده وراثتی اسپرم بیشتر باشد کیفیت جنین و میزان موفقیت در حاملگی کاهش خواهد یافت.
نتایج این بررسی نشان می دهد، می توان عوامل اسپرمی فعال کننده تخمک را به عنوان عوامل پیش گویی کننده موفقیت لقاح در نظر گرفت. امید است که در آینده بتوان با بررسی این نشانگرهای زیستی قبل از استفاده از روش های کمک باروری میزان موفقیت لقاح را پیشگویی کرد.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند