جمعه، ۷ اردیبهشت، ۱۴۰۳ | Friday, 26 April , 2024

مناسبترین روش انجماد بافت بیضه برای حفظ باروری چیست؟

نسخه قابل پرینت
کد خبر:14253
دوشنبه، ۴ بهمن، ۱۳۹۵ | 12:47

مناسبترین روش انجماد بافت بیضه برای حفظ باروری چیست؟

محققان پژوهشگاه رویان، کارایی روش‌های مختلف انجماد بافت بیضه در بیماران در آستانه شیمی درمانی را از لحاظ  احتمال وقوع مرگ سلولی و اثربخشی در حفظ باروری بررسی کردند.

به گزارش دیده‌بان علم ایران، وقتی فردی به سرطان مبتلا می شود با تشخیص به موقع و درمان مناسب می تواند بر این بیماری غلبه کرده به زندگی طبیعی بازگردد، اما شیمی درمانی همان‌گونه که سلول های سرطانی را نابود می کند باعث نابودی سلول های زایا و جنسی نیز می‌شود و فرد نجات‌یافته از سرطان با مشکل جدیدی مواجه می شود: ناباروری.

برای غلبه بر این مشکل پژوهشگران راه های متعددی را پیشنهاد می کنند که یکی از آنان برداشت و انجماد بخشی از بافت جنسی (بیضه یا تخمدان) پیش از آغاز شیمی درمانی است تا پس از درمان و در زمان نیاز بتوان از آن رفع انجماد کرده سلول های جنسی آن را مورد استفاده قرار داد.
روش های انجمادی متخلفی وجود دارد اما برای انتخاب روشی که کمترین آسیب را به بافت جنسی مورد نظر وارد کند نیازمند پژوهش و آزمایش است.

دکتر بیتا ابراهیمی، دکتر عبدالحسین شاهوردی، مینا شربت اوغلی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، جهت مقایسه دو روش انجمادی برای نگهداری بافت بیضه، آزمایشی را روی حیوان مدل آزمایشگاهی طراحی کردند که طی آن بافت هایی را از بیضه حیوان مدل جدا کرده و گروهی را با استفاده از ماده ضد یخ DMSO و گروه دیگر را با کمک غلظت افزایشی سوکروز منجمد و در شرایط یکسان نگهداری کردند؛ سپس بافت ها را ذوب کرده و سلول های آنان را به مدت بیست ساعت در محیط مناسب کشت دادند.

سلول های ذوب شده، بلافاصله پس از ذوب، سه و ۲۰ ساعت پس از کشت، از نظر میزان بقا، ویژگی های ریختی، میزان مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز) و مقدار بیان ژن‌های مربوط به مرگ برنامه ریزی شده سلول ها مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Theriogenology به چاپ رسید، نشان می دهد، پس از رفع انجماد گروه منجمد شده با DMSO از لحاظ حفظ یک‌پارچگی بافت و بقای سلولی وضعیت بهتر داشت. پس از ساعت های ۳ و ۲۰ مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی در گروه ها افزایش یافت. در گروه DMSO مرگ برنامه ریزی شده سلولی در ساعت ۲۰ بیشتر بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده به نظر می‌رسد هر دو روش انجمادی به‌ کار‌ برده‌ شده سبب وقوع مرگ سلولی از طریق مسیر نکروزی و آپوپتوزی می شوند، اما روش انجمادی DMSO در مقایسه با روش انجمادی سوکروز مرگ سلولی را بیشتر از طریق آپوپتوز القا می‌کند تا نکروز.

انتهای پیام

مطالب مرتبط

تولید محلول نگهداری بافت پیوندی برای نخستین بار در ایران

دستاورد محققان ایرانی در راستای توسعه روش های درمانی «آرتریت روماتوئید»

شناسایی سه مورد ژن معیوب در زنان نابارور مبتلا به توقف بلوغ تخمک و توقف کلیواژ

بررسی اپیدمیولوژی اثر عوامل مختلف روی قطعه‌قطعه شدن DNA اسپرم مردان نابارور

نظر دهید

* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند

سرخط خبرها